Αγαπημένε
μας Κώστα,
Έκανες
Ιώβεια υπομονή και έδωσες μεγάλο αγώνα για να μείνεις κοντά μας,
για
να μη πικράνεις κανένα, όπως έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Πάνω
από τα ανθρώπινα ήταν η κατάληξη.
Έφυγες
ήσυχα, όπως έζησες, με ταπεινότητα και αξιοπρέπεια,
αφήνοντας
όμως πίσω τη δυνατή λάμψη της ψυχής σου και όλων όσων δημιούργησες στη σύντομη
αλλά γεμάτη δράση ζωή σου.
Μεγάλο
το κενό που αφήνεις και ο πόνος δυσβάσταχτος.
Ευχόμαστε
συμπάσχοντας, κουράγιο στην οικογένειά σου.
Κώστα
μου,
Καλό
Παράδεισο!!!
Παρασκευή
Βρυζίδου
