Ο τίτλος δεν είναι ειρωνικός αλλά κυριολεκτικός.Μια αποστολή στο Κιρκλαρελί μας απέδειξε (για άλλη μια φορά ) πως η πολιτική των επισήμων ή οι αντιδράσεις κάποιων ομάδων (οι οποίες υπάρχουν και δρουν και στις δύο χώρες) δεν επηρεάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις με τη Γείτονα.
Ο λόγος που πιάσαμε τα Ελληνοτουρκικά είναι η μουσική.Πριν από ενάμιση περίπου μήνα ο μουσικός της πόλης μας Νίκος Ματθαίου και η κόρη του Δέσποινα εκπροσώπησαν την Ελλάδα, αλλα και την Πτολεμαΐδα, σε μια μεγάλη συναυλία που έγινε στις παλιές Σαράντα εκκλησιές ,μέσα στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου του Κιρκλαρελί.Η συναυλία ήταν μια σύμπραξη Τούρκων και Ελλήνων μουσικών,οι οποίοι απέδωσαν κοινές μελωδίες με εξαιρετικό τρόπο .Επί σκηνής βρίσκονταν ο παγκοσμίου φήμης δεξιοτέχνης στο κανονάκι Γκιοκσέλ Μπακταγκίρ και ο επίσης δεξιοτέχνης στο βιολί Νεντίμ Ναλπάντογλου.Μαζί τους στο Νέϊ ο Χακάν Κονιάρ,στο Ούτι και το τραγούδι ο Νίκος Ματθαίου,στο βιολί και το τραγούδι η Δέσποινα Ματθαίου και γύρω τους μια 35 μελής χορωδία. Οι Ελληνες μουσικοί ξεκινούσαν τα τραγούδια στα ελληνικά και η χορωδία συνέχιζε στα τουρκικά. Ενας νεαρός τραγουδιστής αφιέρωσε ένα τραγούδι στα ελληνικά και σε ανταπόδοση αυτού η Δέσποινα Ματθαίου αφιέρωσε στο κοινό της κατάμεστης αίθουσας, στα τουρκικά, το “Baharat”από την «Πολίτικη κουζίνα» μέσα σε κλίμα αποθέωσης και μέσα σε συγκινητικά «Σ’ευχαριστώ πολύ» που ακούστηκαν σε σπαστά ελληνικά. Την εκδήλωση συμπλήρωσε ευχάριστα ένα ζευγάρι χορευτών από το πανεπιστήμιο της Ραιδεστού (Τεκίρνταγ).
Όλα τα παραπάνω όμως ήταν η αποκορύφωση μιας σειράς ενεργειών που έγιναν από τον μουσικό Χακάν Κονιάρ,το Νίκο Ματθαίου και το Δήμο του Κιρκλαρελί και περιλαμβάνει μια ιστορία πιο βαθιά και ανθρώπινη.Ένα μεγάλο πληθυσμιακό κομμάτι του Κιρκλαρελί κατάγεται από την Πτολεμαΐδα και την Αρδασσα.Οι γονείς τους γεννήθηκαν στα δικά μας μέρη και έφυγαν με την ανταλλαγή το ’25. Αυτό όμως είναι ένα, ίσως, γνωστό κομμάτι της ιστορίας μας.Το πιο συγκλονιστικό είναι όταν περπατάς στους δρόμους του Κιρκλαρελί ,συστήνεσαι και ονομάζεις το τόπο σου , και τότε ακούς: «Κι εγώ είμαι από τα Καϊλάρια» ή «Εγώ είμαι από το Σούλποβο», «Εγώ είμαι από τη Δράμα» , «Κι εγώ από τις Σέρρες», «Εγώ είμαι από τη Καρατζόβα». Μοιάζει παράξενο και άχρονο ν’ ακούς ονομασίες τόπων που ίσως και να είχες ξεχάσει μέσα σ’ αυτά τα 89 χρόνια και να τις ακούς από το στόμα ανθρώπων που δεν το φανταζόσουν. Και τότε λες κι εσύ τον τόπο καταγωγής σου :Κωνσταντινούπολη, Προύσα ,Σμύρνη ,Αϊβαλί, και τότε βρίσκεις τόσα πολλά να πεις ακόμη κι αν δε μιλάς τη γλώσσα.
Όλη αυτή η επαφή έγινε για να αποτελέσει το υπόβαθρο για την αδελφοποίηση του Δήμου Εορδαίας με το Δήμο του Κιρκλαρελί,αίτημα που ο Τούρκος Δήμαρχος έστειλε εδώ και καιρό στο δικό μας.Από το Δήμο Εορδαίας εκπρόσωπος ορίστηκε η σύζυγος του Νίκου Ματθαίου ,φιλόλογος Βίκυ Χατζηκυριάκου, η οποία εκπροσωπώντας με τον καλύτερο τρόπο ο Δήμο μας εκφώνησε κατά την έναρξη της εκδήλωσης έναν σύντομο λόγο στην Τουρκική.Η αποστολή ήταν επίσημη ,γι’ αυτό και η υποδοχή της Οικογένειας Ματθαίου έγινε από τον ίδιο το Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους ,στο Δημαρχείο της πόλης. Όσο για τη φιλοξενία ,το να πούμε ότι ήταν απίστευτα ζεστή,δε φτάνει.
Και βέβαια θα περιμέναμε πως όλα θα τελείωναν το βράδυ της μεγάλης Συναυλίας,μεσα στην κατάμεστη πανεπιστημιακή αίθουσα,με παρόντες το Δήμαρχο,τον Κυβερνήτη της περιοχής και τον υποψήφιο δήμαρχο (τον επικρατέστερο),μέσα σε κλίμα αποθέωσης και ανταλλαγής δώρων.Αυτός ίσως για κάποιους να ήταν ο καλύτερος επίλογος. Η αλήθεια ,όμως,είναι ότι η συνέχεια ξεπερνά κάθε προσδοκία.
Στο διάστημα που μεσολάβησε ,η Τουρκία είχε κι αυτή δημοτικές εκλογές. Στο Κιρκλαρελί εκλέχτηκε νέος Δήμαρχος ,αυτός ο οποίος βρέθηκε και παρακολούθησε (από την αρχή ως το τέλος) την ελληνοτουρκική Συναυλία,δίνοντας έτσι κι ένα δείγμα των προθέσεων του. Εκλέχτηκε στις 30 Μαρτίου και δήλωσε εξ’ αρχής ότι θέλει να επαναληφθεί η συναυλία. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι μέσα στις πρώτες κιόλας μέρες της εκλογής του δήλωσε στους τούρκους μουσικούς την πρόθεση του να φτιάξει μια Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία εκεί που κάποτε υπήρχαν Σαράντα εκκλησιές,στο Κιρκλαρελί.
Τελικά ,ένας Έλληνας που ζει στην Πτολεμαΐδα και κατάγεται από τη Ραιδεστό,ο Νίκος Ματθαίου κι ένας Τούρκος,που κατάγεται από την Πτολεμαΐδα και ζει στις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης , ο Χακάν Κονιάρ, μέσα από την ανθρώπινη επαφή τους και τη μουσική τους κατόρθωσαν πολλά περισσότερα απ’ όσα η διπλωματία και η πολιτική κουμπαριά κατάφερε. Νομίζω ότι τώρα μπορείτε να κατανοήσετε το τίτλο. Όσο για την ιστορία που διαβάσατε να’στε σίγουροι πως δεν τελειώνει σ’ αυτό το σημείο .Η συνέχειά της είναι ενδιαφέρουσα και πολύ σημαντική.
